| Przywiązanie jest głęboką i trwałą więź emocjonalną |
| Przywiązanie jest głęboka i trwała więź emocjonalną, która łączy jedną osobę do innego w czasie i przestrzeni (Ainsworth, 1973; Bowlby, 1969). Załącznik nie musi być wzajemne. Jedna osoba może mieć załącznik o osobie, która nie jest udostępniony. Attachment charakteryzują specyficzne zachowania u dzieci, takich jak poszukiwanie bliskości z figurą przywiązania, kiedy zdenerwowany lub zagrożone (Bowlby, 1969). Zachowanie załączników u dorosłych wobec dziecka obejmuje reagowanie starannie i odpowiednio do potrzeb dziecka. Takie zachowanie pojawia się powszechne we wszystkich kulturach. Teoria Załącznik zawiera wyjaśnienia, jak relacja rodzic-dziecko wyłania i wpływa późniejszy rozwój. John Bowlby Teorii przywiązania w psychologii wywodzi się z przełomowej pracy John Bowlby (1958). W 1930 roku John Bowlby pracował jako psychiatra w Klinice Orientacji Dziecka w Londynie, gdzie leczonych wiele psychicznie dzieci. To doświadczenie doprowadziło Bowlby rozważyć znaczenie relacji dziecka z matką w zakresie ich rozwoju społecznego, emocjonalnego i poznawczego. Konkretnie, ukształtowały jego przekonanie o związku początkowych rozdziałów niemowlę z matką, a później niedostosowania i doprowadził Bowlby sformułować teorię załącznika. John Bowlby, współpracując James Robertson (1952) zauważył, że dzieci doświadczyły intensywnego cierpienia oddzielone od swoich matek. Nawet wtedy, gdy dzieci były karmione przez innych opiekunów to nie umniejsza dziecka lęk. Ustalenia te sprzeczności dominującej behawioralnej teorii przywiązania (Dollard i Miller, 1950), który został przedstawiony do niedoceniania dziecka więź z matką. Behawioralna teoria przywiązania stwierdził, że dziecko staje się dołączyć do matki, bo karmione niemowlę. Bowlby definicją załącznika jako "trwałe więzi psychicznej między ludźmi" (1969, str. 194). Bowlby (1958) zaproponował, że przywiązanie może być rozumiane w kontekście ewolucyjnym w tym opiekun zapewnia bezpieczeństwo i ochronę dla dziecka. Przywiązanie jest adaptacyjne, ponieważ zwiększa szanse noworodka na przeżycie. Jest to przedstawione w pracy Lorenz (1935) i (1958 Harlow). Według niemowląt Bowlby mają uniwersalny potrzebę poszukiwania bliskość ze swoim opiekunem, gdy pod wpływem stresu lub zagrożenia (przed i Glaser, 2006). |